Liturgia sięga dziś po wybrane wersety dziękczynnego psalmu.
Sięgamy dziś do psalmu przepełnionego wdzięcznością, promieniującego radością.
Psalm 89 (88) wyrasta z królewskiej tradycji rodu Dawida i jego „domu” – to znaczy dynastii. Część pierwsza tego psalmu jest swoistym hymnem pochwalnym na cześć Pana, czyli Boga. Druga natomiast jest proroctwem dotyczącym przyszłości rodu.
Słyszymy w psalmie: „...bo mnie wybawiłeś”. Od czego? Tekst, zwłaszcza gdy go czytamy w całości, nie zostawia wątpliwości.
Lubię ten psalm. Lubię, bo psalmista łączy spojrzenie na Boga ze spojrzeniem na człowieka. Może i na samego siebie?
Psalm dzisiejszego święta jest pełen radości i wdzięczności wobec Boga.
Jak co roku w niedzielę Męki Pańskiej sięgamy do psalmu 22 (21).
Śpiewamy dziś psalm radości i wdzięczności.
Psalmy śpiewane w czasie liturgii mszalnej mają podwójny kontekst.
W nagłówku psalmu jest krótka uwaga: „Dawidowy”. Cała pieśń pełna jest radosnej wdzięczności wobec Boga.